Narodziny dziecka to dla młodej mamy prawdziwa rewolucja w każdej dziedzinie życia. I choć zwykle skupiamy się głównie na radosnym i pozytywnym charakterze tego przełomowego wydarzenia, trzeba pamiętać, że wiąże się ono również z ogromnym stresem i – często – z emocjonalną huśtawką. W efekcie stosunkowo częstym zjawiskiem okazuje się tzw. baby blues, a u niektórych młodych mam rozwija się depresja poporodowa. Co kryje się za tymi terminami?
Baby blues a depresja poporodowa
Pochodzącym z języka angielskiego terminem baby blues – co zwykle tłumaczymy jako „smutek poporodowy” – określa się pewien specyficzny stan, który według szacunków dotyczy nawet 80% młodych mam. Utrzymuje się przez kilka dni po porodzie i charakteryzuje się m.in. obniżeniem nastroju, drażliwością, skłonnością do płaczu, zaburzeniami snu i uczuciem wyczerpania.
Zwykle swoje apogeum osiąga w 4. lub 5. dniu, u niektórych kobiet wygasza się po kilkunastu godzinach, u innych może potrwać kilka dni, ustępując zwykle ok. 10. dnia po porodzie. Baby blues to stan krótkotrwały, który nie wymaga leczenia – jest bowiem zaliczany do fizjologicznych reakcji na poród.
Depresja poporodowa (DP) jest natomiast faktyczną jednostką chorobową, która – nieleczona – stanowi zagrożenie zdrowia i życia kobiety, a także może mieć poważne reperkusje dla jej bliskich, w szczególności dla dziecka. Rozwija się zwykle kilka lub kilkanaście tygodni po porodzie i nosi cechy właściwe epizodom depresyjnym, poszerzone o zespół własnych charakterystycznych objawów. DP dotyczy ok. 10-20% kobiet – niestety, szacuje się, że ok. 50% mam zmagających się z tym problemem nie zgłasza się do lekarza.
Objawy depresji poporodowej
Jak rozpoznać depresję poporodową u bliskiej nam młodej mamy? Wśród szeregu charakterystycznych objawów jednym z najczęstszych wydają się obawy i obsesje niedoświadczonej matki oscylujące wokół jej rzekomej niekompetencji i nieudolności w opiece nad dzieckiem. Natrętne myśli tego typu sprawiają, że każdy kontakt z dzieckiem staje się dla niej trudny i stresujący, w związku z czym zaczyna go ona unikać. Spiralę bezradności nakręca dodatkowo wywołane tymi lękami przeświadczenie o swojej winie czy byciu „wyrodną matką”.
Inne niepokojące symptomy to przede wszystkim niestabilność emocjonalna, ciągłe zmęczenie, stany lękowe (czasem powiązane z napadami paniki), a także uczucie osamotnienia i niezrozumienia. Kobiecie zmagającej się z depresją poporodową może się także wydawać, że jej dziecko jest wyjątkowo wymagające, a opieka nad nim wymaga więcej wysiłku, uwagi i cierpliwości niż nad innymi dziećmi.
Jak leczyć depresję poporodową?
Leczenie depresji poporodowej wymaga pilnej konsultacji psychiatrycznej. Z wizytą u lekarza nie należy zwlekać – nieleczona DP może mieć poważne konsekwencje dla dalszego życia nie tylko chorej, ale i całej jej rodziny.
